عبدالله بن مصعب زبیریعبدالله بن مصعب زبیری (۱۱۵-۱۸۴ق)، فردی شاعر، خطیب، صاحب اعتبار و از خواص و ندیمان برخی از خلفای عباسی و عامل و والی آنها بر بعضی بلاد بود. وی از افرادی روایت شنیده و کسانی از او روایت نقل کرده‌اند ولی به گفته ابن معین، در نقل حدیث فردی ضعیف بود. ۱ - معرفی اجمالیابوبکر عبدالله بن مُصعب بن ثابت زبیری مدنی اسدی قرشی عائد الکلب، از نوادگان زبیر بن عوّام است و به سال ۱۱۵ق در شهر مدینه به دنیا آمد. فردی شاعر، خطیب، فصیح، موجّه، صاحب اعتبار و از خواص و ندیمان برخی از خلفای عباسی و عامل و والی آنها بر بعضی بلاد بود. زمانی در مدینه به خدمت مهدی عباسی (خلافت ۱۵۸-۱۶۹ق) درآمد و والی وی در یمامه بود تا این‌که به همراه مهدی به بغداد آمد و مدتی والی هارون الرشید (خلافت ۱۷۰-۱۹۳ق) بر مدینه و یمن، و چندی ولایت عک از نواحی مکه را برعهده داشت. پس از آنکه هارون برای فرزندش امین (خلافت ۱۹۳-۱۹۸ق) بیعت گرفت، عبدالله در زمره اولین کسانی بوده که بیعت کرده و از طرف هارون پاداش دریافت کرده است. وی از افرادی چون هشام بن عروه و موسی بن عقبه حدیث شنیده و روایت کرده است. کسانی مانند هشام بن یوسف صنعانی و پسرش مصعب از او روایت نقل کرده‌اند. به گفته ابن معین، در نقل حدیث فردی ضعیف بود و به گفته ابن ندیم، مجموعه اشعارش پنجاه برگ بوده است. وی سرانجام در ماه ربیع الاول سال ۱۸۴ در شهر رقّه درگذشت و مامون عباسی (خلافت ۱۹۸-۲۰۱/۲۰۳ق) بر جنازه‌اش نماز گزارد. ۲ - پانویس۳ - منبعپژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۷۴، برگرفته از مقاله «عبدالله زبیری». رده‌های این صفحه : حاکمان مدینه | حاکمان یمن | درگذشتگان سال 184 (قمری) | زبیریان | شاعران قرن دوم | شخصیت‌های قرن 2 (قمری) | کارگزاران خلفای عباسی | ندیمان خلفای عباسی
|